Reflection: Γυμναστηρίου...

Να είσαι τόσο τρελλή ώστε να σηκώνεσαι 7 το πρωί την Κυριακή για να κάνεις γιόγκα στην παραλία

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι... Πρίν 8-9 χρόνια γράφτηκα γυμναστήριο. Δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου γυμναστική, πάντα ήμουν πλαδαρή και αγύμναστη. Όταν πήγα πρώτη φορά γυμναστήριο ήμουν και υπέρβαρη. Και τώρα είμαι βέβαια αλλά καμία σχέση με τότε.
Και πήγα που λες εκεί και από τον απλό διάδρομο που ξεκίνησα να κάνω, κατέληξα να κάνω yoga, body combat, zumba, aerobic ακόμα και crossfit. Με κέρδισε το spinning και πήγαινα καθημερινά. Προσάρμοζα το πρόγραμμά μου έτσι ώστε να πηγαίνω κάθε μέρα γυμναστήριο, και πάνω από ώρα. Και έκανα και διατροφή και είχα αποκτήσει και το σώμα των ονείρων μου. Με πολλές θυσίες...

Μεγάλη αγάπη...

Ζούσα στον μαγικό κόσμο του γυμναστηρίου, όπου όλα ήταν όμορφα. Όμορφοι νέοι, κεφάτοι άνθρωποι, με αρκετή τρέλλα, χαβαλέ και πολύ πολύ γέλιο. Ήμουν σε μια όμάδα. Είχα την αίσθηση ότι ανήκω κάπου, ήμουν μέλος μιας ομάδας, είχα "φίλους", "κολλητούς"....
Βέβαια η αλήθεια δεν ήταν έτσι. Γιατί ούτε μέλος ομάδας ήμουν, ούτε ανήκα κάπου, ούτε "κολλητούς" είχα.
Απογοήτευση... τελικά πάλι μόνη μου;

Μόνη λοιπόν...

Τα παράτησα... λίγο ο φόρτος εργασίας, λίγο η έλλειψη κινήτρου, λίγο η απογοήτευση, πολύ τα θεματάκια υγείας που προέκυψαν...
Η Δώρα έγινε πάλι ένα υπέρβαρο couch potato...
Τώρα το υπέρβαρο είναι σχετικό, γιατό ο πραγματικός κόσμος, που δεν πάει γυμναστήριο με θεωρεί κανονική, αλλά όλα είναι θέμα αντίληψης...

μπορείς και μόνος bosu χωρίς παρέα

Κι εδώ έρχεται η συνειδητοποίηση... γιατί λοιπόν πάω γυμναστήριο ή μάλλον γιατί να γυμναστώ;
Για να βρω παρέα; Για να αποκτήσω φίλους; Για να "με παίζουνε" (όπως ακριβώς και στη δουλειά;)
Συνειδητοποίηση λοιπόν!
Γυμναστήριο πάω πρώτον για να περάσω καλά, για να μου φύγει η ένταση. Θα μπορούσα επίσης να πάω να τρέξω έξω ή να κάνω ποδήλατο ή να βάλω ένα βιντεάκι και να "χτυπηθώ" σπίτι.
Θα γυμναστώ για να νιώσω καλύτερα, να μου έρθει λίγο ενδορφίνη και να χαρώ.
Για να ρυθμίσω το βάρος μου, όχι για να γίνω αρεστή στους άλλους αλλά για να ικανοποιήσω τον εαυτό μου, να είμαι υγιής, για να προσέξω το εαυτό μου. Και ναι για να είμαι καλή με τους άλλους πρέπει να είμαι εγώ καλά πρώτα κι ας φαίνεται εγωιστικό.

Και ναι έχει πλάκα να έχεις παρέα στο γυμναστήριο αλλά δεν είναι και αυτοσκοπός. Και στα  χρόνια που ανέπνεα και ζούσα εκεί, απέκτησα και κάποιους φίλους και αρκετούς γνωστούς, αλλά δεν είναι και ανάγκη να το κάνω αυτό πλέον.

being strong

Στην προσπάθεια λοιπόν να επανέλθω σε φόρμα. Το ξέρω ότι όσο περνάνε τα χρόνια είναι λιγότερες οι πιθανότητες να γίνεις όπως ήσουν αλλά δεν το βαζω κάτω. Αυτή τη φορά είμαι έτοιμη. Αλλωστε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το αποδεικνύουν το αντίθετο κάθε μέρα.

Αυτά για σήμερα...
Συνεχίζουμε με περισσότερα πειράματα και εμπειρίες...

Αν σου άρεσε αυτό το post, μπορείς να το κάνεις tweet πατώτας εδώ.